สวัสดีงับบบบบ น้อนโด้แห่งอะโวคาโดบุ๊กส์มาแล้วงับบบบ

 นี่ก็ช่วง “วันสุนทรภู่” วันที่ระลึกถึง “สุนทรภู่” สุดยอดกวีเอกชาวไทยที่ได้รับการยกย่องให้เป็นบุคคลสำคัญของโลกนั่นเอง 

ผลงานของสุนทรภู่มีไม่น้อยเลยนะงับ ทั้งนิทาน นิราศ คำสอน แถมยังมีฉันทลักษณ์หลายแบบทั้งกลอน ทั้งโคลง ทั้งกาพย์ และแต่ละเรื่องก็เรียกได้ว่าเป็นตำนานทั้งนั้นเลย ไม่ว่าจะเป็นพระอภัยมณี สิงหไกรภพ กาพย์พระไชยสุริยา นิราศเมืองแกลง นิราศภูเขาทอง และอีกมากมากมายหลายเรื่อง

วันนี้น้อนโด้เลยจะขอหยิบประเด็นที่หลายคนสับสนสงสัยติดใจในความน่าจะเป็นมาเล่าสู่กันฟังงับ พอดีว่าน้อนโด้ได้ไปอ่านจากหนังสือ “สุนทรภู่ไมได้เป่าปี่ พระอภัยมณีไม่ใช่คนระยอง” ที่เขียนโดย “ครูทอม คำไทย” หรือพี่ทอม จักรกฤต โยมพะยอม ผู้ร่วมก่อตั้งสำนักพิมพ์อะโวคาโด บุ๊กส์ของน้อนโด้นี่แหละงับ งิงิ น้อนโด้เจอประเด็นนึง ที่น้อนโด้รู้สึกว่ามันว้าวซ่ามากกกกกก ก็เลยขอขอเอามาเล่าซิ

นั่นก็คือเรื่องการได้กันของพระอภัยมณีกับนางเงือกนั่นเอง งื้อออออ น้อนโดเขิลลลลล (ตั้งใจใช้ ล ลิง เพราะอยากม้วนลิ้ลลลลล ) มุแง้ ๆ ๆ 

ฮั่นแน่ บางคนนี่จินตนาการไปไกลละ อย่าเพิ่งขนาดน้านนนนน เราลองมาดูความรู้สึกนึกคิดของพระอภัยมณีกันก่อนดีกว่ากว่าเขาคิดอะไรอยู่น้อออออ

พระอภัยมณีบอกนางเงือกว่างี้เลยงับ

“…ประเวณีมีทั่วทุกตัวสัตว์              ไม่จำกัดห้ามปรามตามวิสัย

นาคมนุษย์ครุฑาสุราลัย              สุดแต่ใจปรองดองจะครองกัน…”

ก็ถ้าใจมันมาแบบนี้แล้วอะนะครับ จะรูปร่างหน้าตา จะสปีชีส์แบบไหน ถ้าอยากได้ต้องได้! ว่าซ่านนน แต่พระอภัยมณีนี่ตอนแรกไม่เอานางผีเสื้อสมุทรเด้อออออ ดับเบิลสแตนดาร์ดสุดดดดด แต่ก็เข้าใจแหละงับว่า เป็นเรื่องความพึงพอใจส่วนบุคคลอะเนอะ

อะ พอใจมันพร้อม กายก็ต้องพร้อมเป็นธรรมดา ป้ะล่าาาา

หลายคนตั้งข้อสงสัยกันมานานนมว่าพระอภัยมณีกับนางเงือกทำอะไรกันยังง้ายยยยย คือมันไม่ได้ป้ะ คนกับเงือกอะ แต่ในหนังสือเล่มนี้ก็รวบรวมบทวิเคราะห์ได้น่าสนใจมั่ก โดยการให้ลองวิเคราะห์ทีละเบาะแส ทีละประเด็น

ประเด็นแรก ตอนที่สินสมุทรเจอเงือกครั้งแรก สุนทรภู่ระบุเอาไว้ว่า

“…เห็นฝูงเงือกเกลือกกลิ้งมากลางชล คิดว่าคนมีหางเหมือนอย่างปลา…”

ความน่าสนใจมาละหนึ่ง สุนทรภู่บอกว่าเงือกที่สินสมุทรเห็นคือ ‘คนมีหาง’ ไม่ได้บอกว่า “สิ่งมีชีวิตครึ่งบนเป็นคน ครึ่งล่างเป็นปลา” อะ น่าคิดดดดดดด คนมีหาง คนมีหาง คนมีหาง

ประเด็นถัดมา ตอนที่พ่อแม่ของนางเงือกถูกนางผีเสื้อสมุทรจับตัวได้ สุนทรภู่ระบุเอาไว้ว่า

“…แล้วนางยักษ์หักขาฉีกสองแขน ไม่หายแค้นเคี้ยวกินสิ้นทั้งคู่…”

แอร๊ยยยยยยยย “หักขา” อะครับหักขา ย้ำ! หักขาาาาาาา แสดงว่าพ่อแม่นางเงือกมีทั้งแขนทั้งขา 

ทีนี้พอเราเอาไปรวมกับประเด็นที่ 1 ที่ว่าสินสมุทรเห็น ‘คนมีหาง’ เราก็น่าจะพอวิเคราะห์ต่อได้ว่า “เงือก” ในเรื่องพระอภัยมณีคือมี “ทุกอย่าง” เหมือนคนนี่แหละครับ แต่ดันมีแถมหางเพิ่มไปทางข้างหลังด้วย ตั่ยแร้วววววววว น้อนโด้แทบจินตนาการไม่ถวกเรยยยยยย

แต่เอ๊ะ เบาะแสมีแค่นี้หรือเปล่านะ 

ไม่ใช่จ้าาาาาา ยังมีอีกงับ ยังมีอีก

คือถ้าเราอ่านพระอภัยมณีไปจนถึงช่วงท้ายเรื่อง จะมีซีนที่พระอินทร์ได้ลงมาช่วยให้นางเงือกกลายเป็นคนโดยสมบูรณ์งับ พระอินทร์ลงมาเอาพระขรรค์ตัดหางนางเงือกฉับ

“…มัฆวานทรงขยับจับพระขรรค์ เข้าฟาดฟันบั่นหางนางมัจฉา

ขาดเป็นสินดิ้นสลบซบพักตรา อยู่บนแท่นแผ่นผาคูหาบรรพ์…”

หางขาดปั๊บ นางเงือกดิ้นจนสลับไปกันเรยงิ พอฟื้นขึ้นมาก็ไปหมดละหงหาง

“…นางมัจฉาหางปลาก็หายสูญ บริบูรณ์เป็นมนุษย์สุดสวยสม

ทั้งวงพักตร์ลักขณาก็น่าชม ดูขำคมพร้อมสิ้นทั้งอินทรีย์…”

แล้วนางเงือกก็กลายเป็นคนโดยสมบูรณ์ เหมือนคนปกติเลย เห็นไหมครับว่าสิ่งที่สุนทรภู่บอกเราคือ พระอินทร์แค่ตัดหางเท่านั้นเอง พอตัดหางปั๊บก็กลายเป็นคนปกติ ไม่ได้บอกว่าตัดหางแล้วต่อขาเข้าไปใหม่ซะหน่อย นั่นก็อาจจะเป็นเพราะว่านางเงือกมีขาตั้งแต่แรกอยู่แล้วนั่นเอง 

นี่เราเจอ 3 เบาะแสกันไปแล้วนะงับ แต่ยังไม่หมดจ้า ซีนสำคัญก็คือตอนที่พระอภัยมณีได้กับนางเงือกเนี่ยก็น่าจะช่วยเราได้เหมือนกันงับ

น้อนโด้อยากชวนทุกคนลองจินตนาการว่าเรากำลังแอบอยู่หลังโขดหิน โผล่หัวขึ้นมาแอบส่องพระอภัยมณีกับนางเงือกที่กำลังจู๋จี๋กันอยู่ริมหาด แอร๊ยยยยยยยย

จังหวะที่กำลังอะจะบะละฮึ่มกันอยู่เนี่ย สุนทรภู่พรรณนาว่า

“…อัศจรรย์ครั่นครื้นเป็นคลื่นคลั่ง เพียงจะพังแผ่นผาสุธาไหว

กระฉอกฉาดหาดเหวเป็นเปลวไฟ พายุใหญ่เขยื้อนโยกกระโชกพัด…”

เหมือนจะปกติ แต่มันก็มีความไม่ปกติ…

ยังไงซิ ยังงายยยยย 

ก็คือว่า ถ้านางเงือกไม่มีขา แบบครึ่งบนเป็นคน ครึ่งล่างเป็นปลาเนี่ยอะนะงับ สุนทรภู่ต้องพรรนาฉากนี้แบบพิสดารอัศจรรย์พันลึกแน่ ๆ แต่นี่สุนทรภู่บอกแค่ว่า “รุนแรง” เฉย ๆ ง่ะะะะะ ไม่ได้มีบอกเลยว่าพระอภัยมณีกับนางเงือกทำอะไรกันอีท่าไหน แอร๊ยยยยย แสดงว่าที่พระอภัยมณีกับนางเงือกทำกันนั่นไม่ได้พิสดารเกินกว่าคนปกติเขาทำกันสักเท่าไหร่นั่นเองงงงงง

อะนี่ก็เป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่น้อนโด้เอามาฝากเพื่อน ๆ พี่ ๆ นักอ่านเนื่องในวันสุนทรภู่นะงับ ถ้าใครอยากหาอ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับเกร็ดที่คนไม่เคยรู้ หรือเข้าใจผิดมาโดยตลอดเกี่ยวกับสุนทรภู่และวรรณคดีของสุนทรภู่ ก็หาหนังสือ “สุนทรภู่ไม่ได้เป่าปี่ พระอภัยมณีไม่ใช่คนระยอง” มาอ่านได้นะงับ ตามร้านหนังสือไม่น่าจะมีขายแล้ว แต่ถ้าลองแกล้ง ๆ ทักไปถามซื้อที่ IG: @jakkrittomtom อาจจะมีเหลืออยู่นิดหน่อย งิงิ

สุขสันต์วันสุนทรภู่งับป๋มมมมม